fbpx

Retailer

Composteerbaar: helder uitgelegd

Composteren zit in de lift. Maar liefst 21% van de Vlamingen heeft thuis een composteerbak of -vat staan. Wil je zelf ook aan de slag? Dan is het cruciaal om te weten hoe het composteerproces in zijn werk gaat en welk afval wel of niet composteerbaar is. We zetten alle feiten op een rij.

 

Wat is composteren?

Composteren is een methode om organisch afval te verwerken. Bacteriën, schimmels, kleine insecten – ook wel micro-organismen genoemd – voeden zich met het vaste afval en zetten het om in koolstofdioxide, water en compost. Die micro-organismen hebben daarbij zuurstof nodig. Daarom spreken we ook wel van een aeroob proces. Daarnaast is een relatief hoge vochtigheidsgraad en een voldoende hoge temperatuur nodig voor een goed composteerproces.

Composteren gebeurt op twee manieren:

  • Bij industriële compostering controleren en sturen installaties het proces voortdurend bij. Daardoor versnelt het composteren aanzienlijk. Op luttele weken is de klus geklaard.
  • Bij thuiscompostering ben je onder andere afhankelijk van de weersomstandigheden. Het afval omzetten in compost verloopt dus veel trager, zeker bij koud of droog weer.

 

Wanneer is afval al dan niet composteerbaar?

Natuurlijk afval

Omdat iets uit de natuur komt, mag het nog niet automatisch in je compostbak. Kurk is bijvoorbeeld composteerbaar in een industriële composteerinstallatie. Maar in water of in de grond of zelfs in een composteervat thuis is dat niet het geval, omdat de temperatuur daar lager is.

Groeten-, fruit- en tuinafval (GFT) kan je wel thuis composteren. Ben je niet zeker van je stuk? Hier lees je wat nu wel en niet tot GFT-afval behoort. Zo mogen gras en bladeren, notendoppen en mest van kleine planteneters (bijvoorbeeld konijnen) in je compostbak. Mosselschelpen, slachtafval en uitwerpselen van honden en katten horen dan weer bij het restafval.

 

Kunststofafval

Een product uit kunststof is composteerbaar als het voldoet aan de Europese normen EN 13432 of EN 14995. In de praktijk betekent dit dat composteerbaar kunststofafval in een industrieel composteerproces:

  • voor minstens 90% uiteen valt tot kleine stukjes binnen 12 weken (de overige 10% valt buiten die periode uiteen);
  • voor minstens 90% biologisch afgebroken wordt binnen 6 maanden (de overige 10% vergaat nadien);
  • geen negatief of toxisch effect heeft op het proces;
  • geen of uiterst minieme hoeveelheden zware metalen bevat.

Dat betekent niet dat alle composteerbare producten ook thuis in je compostbak kunnen. Alleen verpakkingen met onderstaande logo’s zijn thuis composteerbaar (al kan het dus even duren).

 

Daarnaast bestaan er nog tientallen duurzaamheidslabels met elk een eigen betekenis op het vlak van composteren. Hier ontdek je wat die logo’s precies inhouden.

 

Wat met CompostBag-zakken?

Alle CompostBag-zakken zijn gecertificeerd volledig industrieel composteerbaar. Binnen de paar weken zijn ze daar volledig vergaan. Enkele modellen kan je ook thuis composteren. Je herkent deze aan de bovenstaande logo’s.

 

Zelf aan de slag?

Maar liefst 40% van al het huishoudelijk afval is organisch. Zo raakt je vuilzak snel gevuld, terwijl je dat organisch afval ook kan composteren. Dat is eenvoudiger dan je denkt. We zetten de beste tips op een rij.

Hier ontdek je uit welke natuurlijke stoffen onze producten precies gemaakt zijn en hoe ze afgebroken worden.

 

Lees ook:

Ja, bioafbreekbare plastics zijn de oplossing… voor sommige toepassingen

Zaterdag 2 juni was The Compost Bag Company te gast bij VRT in het programma “De Markt”. Daarin werd er onder andere gedebatteerd over bioafbreekbare plastics. Meer bepaald: zijn bioafbreekbare plastics de oplossing voor de plastic­vervuiling?

Voor wie de uitzending heeft gemist: je kan ze herbekijken via deze link.

De nodige aandacht

Als CEO van The Compost Bag Company ben ik zeer tevreden dat dit onderwerp stilaan de nodige aandacht krijgt. Allereerst is er nog te veel verwarring omtrent de definitie van het begrip bioafbreekbaar. Vorige week hebben wij dit nog helder toegelicht op onze blogpagina. Daarnaast staat de markt ook meer en meer onder druk om een waardig alternatief te bieden voor de traditionele plastics.

Tijdens het interview met Edwin kwam dit zeer duidelijk aan bod. In de nabespreking komen nog twee andere meningen ter sprake, waar ik graag even mijn licht op laat schijnen.

The Compost Bag Company gaat volledig akkoord met de opmerking van Olivier Beys. Wij pretenderen ook niet dat onze producten alles zaligmakend zouden zijn. Maar voor specifieke toepassingen, zoals groenten- en fruitzakjes, zijn composteerbare zakjes uit hernieuwbare bron momenteel wél het best beschikbare alternatief. Bovendien met een onmiddellijk effect op de plasticverontreiniging van het GT-afval en bijgevolg de opstapeling van microplastics in de bodem. Er is eigenlijk geen goede reden te bedenken om dat niet onmiddellijk veralgemeend in te voeren.

Wat als de kost groter wordt dan de opbrengst?

Dhr. Buurman spreekt voor de recyclage-industrie en zijn opmerking is te begrijpen. Hij is vooral zeer beducht voor verontreiniging van zijn inkomende afvalstromen door onder meer “fake” bio-producten zoals oxo-degradeerbare plastics. Dat zou zijn hele waardeketen om zeep helpen. Maar wat te zeggen van het feit dat plastics ook niet ten eeuwigen dage gerecycleerd kunnen worden ?

Na 7 à 8 keer is de materiaalstructuur zo gedegenereerd en komt de functionaliteit in het gedrang. Sowieso zal 100% recyclage niet mogelijk zijn, er zal altijd een reststroom zijn. Bijvoorbeeld van plastics die zodanig verontreinigd zijn, zoals met voedselresten, dat ze niet op een economisch rendabele manier kunnen verwerkt worden. De recyclagekosten overstijgen de potentiële opbrengsten ruimschoots.

Is er leven na China?

Tot eind 2017 verscheepte men dit afval naar China : uit het oog, uit het hart. Maar sinds China dit verontreinigd afval weigert, moeten we zelf een oplossing vinden. Organische recyclage van die met voedsel verontreinigde (composteerbare) plastic verpakkingen, samen met het GFT, tot een waardevol compost kan een valabele oplossing zijn. Want compost verrijkt de bodem, zodat planten beter groeien. En uit planten kan men met bioraffinage grondstoffen voor nieuwe plastic verpakkingen halen.

Dat is ook circulaire economie en staat de materiaalrecyclage niet in de weg. Belangrijk is dat de overheid zorgt voor duidelijkheid, bijvoorbeeld in normering, identificatie van de producten en educatie van de bevolking.

Erik Vanderlinden

Bioafbreekbaar: helder uitgelegd

“Bioafbreekbaar” of “biologisch afbreekbaar” wordt tegenwoordig door velen snel in de mond genomen, maar meestal wordt er een gevolgtrekking aan gegeven die niet klopt met de werkelijkheid. Hoezo ? “Bioafbreekbaar” is toch Bioafbreekbaar. Zo moeilijk is dat toch niet? Hmm, we leggen het even helder uit.

Definitie

Biologische afbraak is een complex biochemisch proces waarbij micro-organismen organisch materiaal omzetten in water, energie en biomassa (humus, compost). Tijdens dit proces geven ze ook CO2 af.

Ietwat makkelijker gezegd : door biologische afbraak keert organisch afval ‘terug naar de natuur’. Inderdaad, micro-organismen (bacteriën, schimmels, kleine insecten) breken het organisch afval af tot kleine stukjes zodat ze zich ermee kunnen voeden. Dat voedsel geeft hen de energie om verder te leven en zich voort te planten. Het restproduct is, naast water, biomassa die al naar het geval humus, compost, enz. genoemd wordt. Die biomassa verrijkt dan weer de bodem, zodat planten weelderig kunnen groeien.

Velen concluderen dat als een product éénmaal Bioafbreekbaar is genoemd, het altijd en overal zal vergaan. Dat je het dus zomaar mag laten rondslingeren in de natuur of ingraven in de bodem of overboord gooien op zee. Maar dat is absoluut niet het geval!

Soms wel, soms niet…

En nu wordt het verwarrend ! Biologische afbraak gebeurt niet altijd overal en om het even wanneer. Of het gebeurt en hoe snel het gebeurt, hangt van veel factoren af.

Wat te denken van volgend voorbeeld: een boom valt om in het bos. Na een aantal tientallen jaren is hij volledig vergaan. Dus is hout Bioafbreekbaar, zeggen we. Maar als diezelfde boom was geveld om er een houten schip mee te maken, dat ten tijde van de Oude Grieken is gezonken in de Middellandse zee, dan vinden we die vandaag – 3.000 jaar later – soms nog terug. Is hout dan nog wel Bioafbreekbaar ?

Hetzelfde materiaal kan wat biologische afbraak tonen afhankelijk van de omgeving waarin het zich bevindt. In het bos is het voldoende warm en vochtig en is overvloedig zuurstof aanwezig om de micro-organismen hun gang te laten gaan. Op de bodem van de zoute zee, kan het koud zijn en donker. De micro-organismen zijn er totaal anders dan in het bos. Het gevolg is dat het biologisch afbraakproces heel anders verloopt, vooral véél trager.

Omzichtigheid geboden…

Er moet dus omzichtig worden omgesprongen met het woord ‘biologisch afbreekbaar”, want wat bv. vergaat in de bodem, doet dat niet noodzakelijk ook in de zee. Wat snel vergaat in een industriële compostinstallatie doet dat niet noodzakelijk binnen dezelfde tijd in een composthoop thuis.

Er wordt te snel van uit gegaan dat ‘biologisch afbreekbaar’ betekent dat iets in de natuur binnen de kortste keren verdwenen is, maar dat is niet zo. Bladeren van eiken, beuken of kastanjes hebben méér dan een jaar nodig om te vergaan. Een sinaasappelschil doet er zelfs 2 jaar over.

Unieke Belgische wetgeving

Net omwille van deze verwarrende situatie is het in België bij Koninklijk Besluit verboden om producten “afbreekbaar” of Bioafbreekbaar” te noemen. Daarmee neemt ons land een unieke positie in de wereld in. Onze overheid verdient een pluim voor het beschermen van haar bevolking tegen al te ijverige marketeers, die snel willen scoren met “Bioafbreekbaar”. Dat mag ook eens gezegd worden.

Binnenkort leggen we nog zo enkele veel gebruikte en misbruikte termen duidelijk uit.

Hier ontdek je uit welke natuurlijke stoffen onze producten precies gemaakt zijn en hoe ze afgebroken worden.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid

En dit jaar is het nieuwe geluid “Mei Plasticvrij”. Als producent van kunststofverpakkingen, wil ik benadrukken dat ik dit een super goede actie vind, één die terecht alle aandacht verdient.

Waarom Mei Plasticvrij een goed initiatief is

Niet omwille van de snedige slogans en oneliners, die vaak elke nuance smoren en soms veel weg hebben van “fake news”. Niet omwille van de goedbedoelende BV’s, die zich zonder kennis van zaken als experts voordoen, en hun wervingskracht blindelings (laten) gebruiken om de opgespelde geloofspunten te verkondigen. Evenmin omwille van het overtuigde Vlaamse gezin, dat haar bijdrage aan een plasticvrije wereld kracht bij zet door naar de beenhouwer te gaan met Tupperware-dozen – vervaardigd uit … plastic. Neen, waar het mij om gaat is dat de actie bewustwording van de consument beoogt, bewustwording van zijn eigen verantwoordelijkheid. En dat is een nieuw – en aanmoedigingswaardig – geluid.

Gedeelde verantwoordelijkheid

Want al te vaak wordt de producent als grote schuldige met de vinger gewezen. “De producent moet zijn verantwoordelijkheid nemen”, roepen de overheden dan in koor. Wat ze bedoelen, is dat ze willen dat iemand anders het opruimen van zwerfvuil betaalt. Ook vorig jaar werden er weer méér plastic verpakkingen op de markt gebracht. Het gevolg van boosaardige producenten, die niets liever willen dan het milieu versmachten met hun plastic ? Neen, eerder het gevolg van demografische en socio-culturele veranderingen.

Steeds kleinere gezinnen en singles willen in de supermarkt kleinere porties vinden, die in verhouding meer verpakking vereisen De drang naar gemak of “convenience” maakt dat we niet langer een prei, een selder, enz. kopen om verse soep te maken, maar voorgesneden en gewassen groenten. En die kan je moeilijk onverpakt meenemen. We kopen ook almaar meer vooraf bereide maaltijden, die dan hygiënisch moeten verpakt worden. Producenten spelen graag in op dat soort tendensen, maar het is wel degelijk de consument die deze keuzes maakt en er dus verantwoordelijk voor is. En die consument moet daarvan maar eens bewust worden gemaakt.

Godzijdank, er zijn verpakkingen!

Afval, en in het bijzonder plastic (verpakkings)afval, is één van de grote uitdagingen van deze tijd, misschien wel op hetzelfde niveau te zien als de klimaatuitdaging. Plastics in de oceanen is vandaag het grote “buzz word” – en terecht. Maar we horen veel te weinig over de vervuiling van onze bodem door (micro)plastics. Laten we niet vergeten dat we van de bodem afhankelijk zijn voor een belangrijk deel van ons voedsel en drinkwater. En ik geef u op een briefje : als de opruiming van plastic in zee al een hele klus wordt, dan is het opruimen van plastic in de bodem een onbegonnen zaak. Beter te vermijden dus.

De bonafide producent heeft daarin een belangrijke rol te spelen, te beginnen bij het design van zijn product. Dààr moet al worden rekening gehouden met wat er met het product zal gebeuren éénmaal het zijn nuttige functie heeft vervuld en verwordt tot afval. Dat gebeurt vandaag nog veel te weinig. En natuurlijk kan ook van de producent een bijdrage worden verwacht in het beheren van deze “end-of-life” problematiek.

Net zoals de consument de onvermijdelijke verantwoordelijkheid heeft om zijn rol correct en te goeder trouw te spelen. Zwerfvuil is immers geen materiaalprobleem, zoals sommigen prediken. Het is een probleem van slecht opgevoede mensen zonder manieren. Er is dan ook geen enkel excuus voor het laten rondslingeren van afval in de natuur.

Gezamenlijke verantwoordelijkheid

Plastic op zich is niet het probleem, integendeel : het is de voorbije decennia een zegen gebleken op tal van vlakken. Er wordt misschien nogal snel naar plastic gegrepen, maar het is dan ook zo’n veelzijdig en handig materiaal. Het is als er een eind komt aan het nuttige leven van het product dat de kat op de koord komt : het product wordt dan afval. Plasticafval wordt een probleem, vooral als het niet of slecht wordt beheerd. Dat is ondertussen uitvoerig gebleken.

We hebben dan ook met zijn allen, producenten, overheden, én consumenten, een verpletterende en gezamenlijke verantwoordelijkheid om dit niet te laten fout lopen. Het is niet met de zwarte piet door te spelen dat we dit probleem gaan oplossen. Laten we ons daar maar eens goed van bewust worden.
Daarom wens ik de bezielers van “Mei Plasticvrij” veel succes. Al zou ik het appreciëren als ze het debat zuiver zouden voeren.

Erik Vanderlinden

Opiniestuk: Bioplastics, een gesel voor de afvalverwerkers?

In het Algemeen Dagblad van 29 maart 2018 dient onderzoeker Christiaan Bolck van de befaamde Universiteit Wageningen de directeur van de Vereniging Afvalbedrijven, Dick Hoogendoorn, van antwoord.

Hoogendoorn had er voor gepleit om te stoppen met composteerbare plastics te gebruiken voor verpakkingen omdat ze een “stoorstroom” zouden zijn bij de recyclage van traditionele kunststofverpakkingen. “Voor de consument is het nu een ratjetoe” klaagt Hoogendoorn, die ook meldt dat de sorteermachines in de afvalscheiding niet overweg kunnen met composteerbare plastics.

Maar Hoogendoorn maakt er zelf een ratjetoe van door composteerbare en niet-composteerbare biobased materialen op één hoop “bioplastic” te gooien. (lees onze blog: Bioplastics: Babylonische spraakverwarring alom! voor meer juiste informatie)

Bioplastics? Que?

Dat is ook onderzoeker Chrisitaan Bolck van Wageningen Universiteit & Research niet ontgaan. Hij is niet blij met de oproep van Hoogendoorn. Volgens Bolck kan je composteerbare plastics technisch perfect recyclen, al is op dit ogenblik het aanwezige volume (0,5% van de totale Nederlandse plasticproductie) nog te klein om op een rendabele manier de recyclage te organiseren. Hij is ook niet overtuigd van de verwarring bij de consument. Sowieso ligt de oplossing in betere en intensere communicatie. Consumenten die zich beter bewust worden van de verschillen tussen verpakkingsmaterialen, gaan ook beter afval scheiden stelt hij. Bovendien kunnen composteerbare plastics een oplossing zijn voor verpakkingen die met de huidige technieken nauwelijks gerecycled kunnen worden. Het standpunt van Hoogendoorn vindt hij “erop gericht om de dinosaurussen te laten voortleven”.

Ik ben het volkomen eens met dhr. Bolck. Vandaag zijn er afvalstromen, die zodanig vervuild zijn, o.m. met organisch afval, dat ze praktisch niet te recyclen zijn op een economisch rendabele manier. Denk aan de plastic “stand-up pouches” met bv. bearnaisesaus. Je knipt er een hoek af en drukt er de saus uit in een kommetje. Hoe goed je ook probeert, er blijft altijd een deel saus in de pouch zitten. Zwaar vervuild kunststofafval kan niet degelijk gerecycled worden en ging tot voor kort op het schip naar China. Maar China wil sinds eind 2017 onze troep niet meer. Wat te doen ? Verbranden en nog meer CO2 de lucht in sturen ?

Niet minder maar meer composteerbare plastics graag

Voor de met voedingsresten vervuilde verpakkingen is organische recyclage een valabel alternatief. Dat ziet ook Bolck. Voorwaarde is dan wel dat die verpakkingen uit composteerbare materialen worden gemaakt. Zo kunnen ze mee tot compost worden verwerkt. Compost is een bodemverbeteraar, die voornamelijk koolstof in de bodem brengt. Daardoor groeien planten gezonder op. Via bioraffinage worden uit planten chemische stoffen gehaald waarmee opnieuw composteerbare plastics worden gemaakt. Zo wordt de cirkel gesloten. En daar worden we allen beter van.

Niet minder, maar juist meer composteerbare plastics dus. Zo ziet ook Bolck het. En Hoogendoorn hoeft niet te vrezen, want op deze manier organisch gerecycled komen deze composteerbare plastics niet in zijn dierbare, maar o zo delicate sorteermachines in de afvalscheiding terecht.

 

Erik Vanderlinden
CEO The Compost Bag Company

Ademende zakjes: dé oplossing tegen geurtjes en insecten

Organisch afval blijft in een klassieke plastic vuilniszak best vochtig. Dat zorgt al snel voor vieze geurtjes en schimmels. Ademende zakjes bieden een oplossing.

Uit groenten- en fruitresten komt behoorlijk wat waterdamp vrij, die gevangen zit in een traditionele plastic zak. In dat vochtige klimaat gaat het afval sneller rotten en krijgen schimmels vrij spel. Sommige zakjes uit bioplastics hebben een waterdampdoorlatende structuur. Wordt het binnenin zo’n zak vochtiger dan erbuiten, dan ontsnapt de waterdamp doorheen de wand. Dat wordt het membraaneffect of ook wel ‘ademen’ genoemd.

Zetmeel: de longen van de Compost Bag®

Het membraaneffect van Compost Bags® wordt mee bepaald door hun opbouw. Ze worden vervaardigd uit kardoendistels. Van die planten wordt een bioplastic gemaakt, die we op zijn beurt tot composteerbare zakjes verwerken. In die organische grondstof zit heel wat zetmeel, en dat bepaalt voor een deel de waterdampdoorlatende structuur van Compost Bags®. Want: hoe meer zetmeel ze bevatten, hoe beter ze ademen.

Zeg stank, schimmels en insecten vaarwel

Doordat waterdamp door de wand van ademende Compost Bags® naar buiten kan, droogt het afval in de zakjes lichtjes uit. Dat is voldoende om het rottingsproces af te remmen, waardoor geurtjes, schimmels en aantrekking van insecten merkbaar verminderen. Maar let op: om de voordelen van de ademende zakjes volop te benutten, gebruik je ze best niet in een gesloten vuilnisemmer. Logisch eigenlijk, want daarin zit het vocht gewoon opnieuw vast. Gebruik je Compost Bags® daarom steeds in een emmertje met heel veel en grote openingen, zoals de Ventimax®.

Verser dan vers

Ademende zakjes hebben nog een ander merkwaardig voordeel: ze zijn ook ideaal om verse groenten en fruit in te bewaren. Ook hier geldt hetzelfde principe: waterdamp ontsnapt via de folie, en zet schimmels buitenspel. Zo houden de zakjes je producten langer vers. Sla blijft knapperig, en wortelen worden minder snel zwart. Meer tips om je groenten langer te bewaren, lees je op onze blog.

Blijf je last hebben van ellendige insecten in je keuken? Ontdek wat je eraan kan doen.

The Compost Bag Company op de Belfius Smart Belgium Awards

Gisteren werden in Brussel de Smart Belgium Awards uitgereikt. Belfius bekroont hiermee de initiatieven die oplossingen aanreiken voor de uitdagingen van lokale overheden, bedrijven, zorgcentra, scholen,… en zo een duurzame en slimme toekomst creëren die inspireert tot nieuwe slimme projecten.

Knappe initiatieven

Niet minder dan 233 initiatieven dienden hun kandidatuur in. Deze werden door de vakjury teruggebracht tot 10 genomineerden in 5 categorieën. The Compost Bag Company werd genomineerd in de categorie Ondernemingen met een omzet groter dan 10 miljoen euro.

In onze categorie werd Glutton Cleaning Machines tot winnaar uitgeroepen met hun 100% elektrische straatveger. Een mooi project en een waardige winnaar. Voor de publieksprijs werd er door jullie massaal op ons project gestemd. Alvast van harte dank daarvoor. In de uiteindelijke stand haalden wij echter niet genoeg stemmen om met de publieksprijs aan de haal de gaan. Deze ging naar Mariënstede, een uniek kassasysteem dat mensen met een beperking zelfstandig laat werken. Ook een mooi project en waardige winnaar. Proficiat aan al de winnaars.

Trots

Ondanks het feit dat we niet gewonnen hebben, zijn we bij The Compost Bag Company enorm trots dat we genomineerd werden! Het bevestigt dat we met onze initiatieven op goede weg zijn en dat onze effectieve bijdragen aan een duurzame en slimme toekomst worden geapprecieerd..

Opiniestuk: Duurzame supermarkten

De voorbije dagen werd, in de nasleep van de vertrouwenscrisis op het vlak van voedselvoorziening, door een groep consumenten en ngo’s een oproep gedaan naar de supermarkten. Hun oproep vroeg om meer aandacht te besteden aan het verstrekken van informatie over allerhande duurzaamheidsaspecten van de producten die ze verkopen.

Transparantie over de hele lijn

De onderliggende idee is dat de supermarkten meer verantwoordelijkheid moeten opnemen t.o.v. hun klanten en transparanter moeten communiceren. Consumenten zijn inderdaad meer dan hun kasticket en ze willen weten waar ze aan toe zijn. Sommigen pleiten er zelfs voor om de supermarkten nog een stap verder te laten zetten en ze de consument te laten ‘opvoeden’.

Dat geldt mijns inziens dan niet enkel voor de voedselveiligheid en de duurzaamheid van andere producten die supermarkten in hun schappen aanbieden, maar ook voor onder meer de serviceverpakkingen die de klanten meekrijgen.

Het is onderhand wel duidelijk dat de eenmalige (ultra)lichtgewicht plastic zakjes waarin de supermarkten hun klanten vers fruit en verse groenten laten verpakken niet de meest duurzame verpakkingen zijn. De EU heeft al in 2015 een richtlijn uitgevaardigd om het gebruik van eenmalige plastic zakjes drastisch te beperken. Elke lidstaat kreeg 4 jaar om die richtlijn in eigen wetgeving om te zetten en een keuze te maken tussen een radicaal verbod en een ontradende belasting. Wallonië en Brussel hebben hun huiswerk al gemaakt. Vlaanderen treuzelt nog. Maar dat mag voor de supermarkten geen reden zijn om niet proactief te ageren. Zeker als je weet dat 14% van de plastiekvervuiling van het GFT-afval bestaat uit die eenmalige ultralichtgewicht plastic groenten- en fruitzakjes. En wat komt daarvan niet als microplastics via compost in de bodem terecht?

De klanten zijn vragende partij!

Maandagavond ontspon zich op sociale media een leuk gesprek tussen enkele consumenten die het beu waren om al dat plastic mee naar huis te slepen en die de supermarkten opriepen om actie te ondernemen. Ze kwamen daarbij bij The Compost Bag Company uit. Leuk om te zien dat er voor onze duurzame alternatieven interesse is van de kant van de consument. De hamvraag is nu inderdaad : wanneer vind je dit in de winkel? Ik kan verzekeren dat wij ons uiterste best doen om de supermarkten te overtuigen. Misschien is een duwtje vanuit de consumentengemeenschap wat supermarkten nodig hebben om overstag te gaan. Daarom : duwen, jongens en meisjes ! Laat de supermarkten weten wat je ervan vindt.

Een duwtje geven kan door dit bericht te delen op uw persoonlijke sociale media via onderstaande links in de grijze balk.

Shopping basket

Go to Top